Komt er wel iemand opdagen op zo’n EK-bijeenkomst?
Die vraag horen we vaak. Zowel gezinnen als hulpverleners maken zich daar zorgen over. Begrijpelijk: als de spanningen binnen de familie of het netwerk al langer oplopen, als er ruzies zijn geweest of als mensen zich afgehaakt voelen, lijkt het misschien onwaarschijnlijk dat iemand wil komen. Zeker als het gezin zich al een hele tijd alleen en uitgeput voelt, lijkt een grote bijeenkomst organiseren het laatste waar je op zit te wachten.
Toch wijst de praktijk iets anders uit. Wanneer een gezin kiest voor een Eigen Kracht-conferentie, komt er een onafhankelijke coördinator die samen met het gezin rustig stap voor stap bekijkt wie belangrijk zou kunnen zijn. Die coördinator nodigt mensen persoonlijk uit en bespreekt samen met hen wat hun rol zou kunnen zijn. Die voorbereiding is cruciaal.
En het werkt. In de praktijk zien we dat er bij een bijeenkomst gemiddeld 12 mensen aanwezig zijn. Niet alleen directe familieleden, maar ook buren, vrienden, collega’s, kennissen van vroeger… Mensen die er misschien al een tijdje niet meer waren, zetten vaak hun twijfels of oude conflicten opzij als het om het welzijn van een kind, een ouder of iemand anders uit hun kring gaat.
Of het nu gaat om gezinnen, jongeren, ouderen, alleenstaanden of mensen in een kwetsbare situatie: telkens opnieuw blijkt dat er mensen zijn die willen meedenken. Niet omdat ze moeten, maar omdat ze het belangrijk vinden.
